Brusselse wafels

English: https://demaanboom.org/2019/12/04/brussels-waffles/

Hallo! Hier ben ik weer!

Je hebt zeker al gehoord van wafels en de beste wafels die er zijn: Luikse en Brusselse. Hier zal ik het niet over de verschillen tussen de wafels hebben, maar ik zal je wel enkele fantastische herinneringen delen. Deze heb ik te danken aan de Brusselse wafels volgens mijn familierecept. Het recept vind je onderaan.

Mijn eerste en warmste herinneringen aan dit zowel crunchy als luchtige dessert gaan terug naar toen ik zo’n acht jaar (of misschien wel jonger) was. Elke kerstavond kwamen mijn grootouders aan moeders kant bij ons gezin feest vieren. Voor mij startte het feest echter al bij Sinterklaas (6 december in België) waarop mijn broers en ik vele cadeaus van de goede man in kwestie kregen. Ze stonden ‘s morgens in de eetkamer uitgestald en klaar om te gebruiken. Dat was voor mij het begin van de magische maand december.

Daarna volgden de glorieuze dagen waarop de straten zich met fonkelende lichtjes vulden en als we ‘s avonds door de straat reden, kon je in elke woonkamer een warme gloed en een kerstboom waarnemen. Soms ging ik met mijn vader mee een boom in de kwekerij uitkiezen en de dag dat mijn moeder de dozen kerstversiering van de zolder haalde, versierden we samen het huis. We hadden de mooiste boom van het hele dorp (dat vond ik). Op kerstavond steg de spanning toen mijn opa opreed en ik mijn oma met een grote wasmand kerstcadeaus zag uitstappen. Voor ons eerste cadeautje, dat zorgvuldig was ingepakt en gelabeld, moesten we een liedje zingen of een toneeltje opvoeren. Oma had altijd de origineelste cadeaus mee en we keken samen naar een film van Zorro (dat wou mijn opa). Daarna begon het avondmaal van Brusselse wafels. Het leek wel alsof er honderden op tafel lagen. Stapels en stapels en stapels wafels en potjes chocoladesaus en slagroom en fruit uit blik (de siroop hadden we al eerlijk onder elkaar verdeeld).

Voor mij betekenen wafels een gezellige, warme sfeer, een gevoel dat ik ook met anderen wil delen. En er is weinig dat met tegenhoudt om dat gevoel te delen. Bijvoorbeeld met mijn cursisten.

Op het einde van een module breng ik graag wafels mee om ons ‘laatste moment samen” op te vrolijken. Eén keer ben ik een stap verder gegaan. Toen heb ik alle kookmateriaal en de ingrediënten naar het leslokaal meegenomen. Aan de hand van spreekkaartjes moesten de cursisten eerst hun ingrediënten kopen (aka, we speelden winkeltje) en dan hebben ze met een receptenfiche de wafels zelf gebakken. Hilariteit alom toen bleek dat bijna niemand van hen kon koken en er slechts drie van de vijftien (volwassenen!) aanwezigen moedig genoeg waren om de rol op zich te nemen. De klas vulde zich al snel met aroma’s waarvan je het speeksel in de mond komt en we hebben heel wat moeite moeten doen om de klas te verluchten. Het was een avondklas die doorging in lokalen van een secundaire school, dus we moesten opletten dat we de relatie met de gewoonlijke leraren niet vertroebelden.

De cursisten waren er achteraf nog steeds heel enthousiast over. Sommigen werden goede vrienden, ontdekte ik onlangs. Het doet me altijd deugd om te horen dat blijvende relaties in mijn klassen zijn ontstaan.

Maar nu terug naar het recept. Je zal zien dat ik spuitwater toevoeg. Er zijn daar discussies over. Een tante van me vervangt dit door melk. Maar ik ben ervan overtuigd dat het spuitwater de wafels extra luchtig maakt!

+- 50 stuks

• 1 kg zelfrijzende bloem
• 8 eieren
• 1/5 kg solo (of echte boter)
• 2 pakjes vanillesuiker
• 1 l melk
• 1 l spuitwater

halve liter melk met boter smelten, afkoelen, alle melk erbij; dooiers erin mixen; bloem erbij; suiker erbij; eiwit kloppen en erin scheppen, een scheutje olie in het deeg doen, spuitwater erbij; bakken in een goed warm wafelijzer

Achteraf doe je suiker (bloemsuiker, bruine suiker, candijsuiker, slagroom of iets anders) op de wafel. Zo heb je de zoetheid van deze lekkernij zelf in de hand!