Huisgemaakte pindakaascups

English: https://demaanboom.org/2019/12/04/home-made-peanutbuttercups/

In een andere post heb je misschien al gelezen dat ik volgens de principes van de Chrononutrition probeer te eten zoals mijn vriend dat doet. Het moeilijkste voor mij is het snoepen. Er is iets waar ik zo’n absolute zwakte voor heb en dat is alles van desserts. Gewoonlijk zou ik na mijn maaltijd een koekje eten, maar het is me ook niet echt vreemd om voor de maaltijd snel een chocoladepudding of een andere koek te eten.

De beste manier om dit gedag te vermijden voor mij is die producten helemaal niet kopen (want als ik dat toch doe, eet ik alles in één keer). Maar ik vind het niet redelijk om al dat lekkers uit mijn leven te bannen. Gelukkig laat de chrononutrition toe om tussen het middag- en avondmaal suiker te eten.

Als mijn vriend er is, dan snijdt hij vaak een heerlijke, sappige mango in stukken en we verorberen die dan met enkele reepjes chocolade gezellig samen. Nu, fruit en kwaliteitsvolle chocolade, al goed en wel. Het geeft me toch niet altijd de kick waar ik naar verlang. Als ik op zo’n dag dan in een winkel passeer waar rekken gevuld met allerlei variaties en nog onbekende geheimen me met schitterende ogen aankijken, dan val ik zomaar op mijn knieën en geef ik eraan toe. Zo kreeg ik laatst Reeses’ Cups in mijn handen in de Action. Ik begon er stiekem een ritueeltje van te maken: eerst door alle gangen wandelen, vanalles bekijken en betasten met op het einde de kers op de taart, een Reeses’ cup kopen die ik op weg naar huis opsmikkelde. Er gaat niets boven de smaak van stiekem opgegeten desserts (daar schrijf ik wel nog eens over als ik het over soezen heb).

Op een dag vertelde ik mijn vriend in geuren en kleuren en smaken over het plezier van dat dessert. Hij vond de situatie natuurlijk weer hilarisch. Toen had ik nog niet het idee om er zelf te maken, maar ik kreeg het eurekagevoel rond ons snackmoment een beetje later. Dezelfde dag nog zocht ik een recept op Pinterest en het stond er vol van.

De versies die ik vond waren echter vaak met melkchocolade (waar mijn vriend geen fan van is) en ingekochte pindakaas. Niet lang ervoor had ik me al aan amandelmelk gewaagd, dus kon het in mijn ogen zo moeilijk niet zijn om zelf pindakaas te maken. Dat was correct. Ik ging boodschappen doen en alles stond klaar om de volgende dag aan huisgemaakte pindakaascups te beginnen.

Het was een absoluut succes, zowel bij mij als bij mijn vriend, want hij heeft het niet nagelaten om er ook één, twee, drie, vijf te proeven. Hij was niet zeker of ze allemaal even goed zouden zijn 😉 De dag erna stuurde hij me echter dit hartbrekende bericht: “Je suis très très triste, ma belle.” Ik vroeg hem waarom, maar ik hoopte stiekem dat het een grapje zou zijn (hij heeft sinds kort ook een gi-gan-tische voorraad harissa bij mij liggen en dat kon hij thuis niet eten, want hij had er geen meegenomen). En hij zei: “Parce qu’il n’y aura pas de peanutbutter cups pour moi, aujourd’hui.” Oke, ik durf te geloven dat ik hem al redelijk goed ken.

Veel plezier met het maken en proeven van deze delicatesse! (op eigen risico voor een treurige partner!)

Recept:

Ingrediënten:

• grote zak geroosterde pinda’s in hun peul
• 2 eetlepels honing (indien gewenst)
• 2 eetlepels volle room
• 300 gram zwarte chocolade (Belgische, natuurlijk)

Maak eerst de pindakaas

Haal de pinda’s (ik koop een grote zak) uit hun peul en doe ze in een potje. Je kan natuurlijk ook reeds verwerkte pinda’s kopen, zolang ze niet gezouten zijn of een andere smaak hebben gekregen.

Mix ze met een staafmixer. Bij mij werkte dit beter dan mijn keukenrobotachtig mix potje, dat was niet sterk genoeg. Na ongeveer vijf tot zes minuten zal een pasta ontstaan. Dit is pindakaas, hoera! Ik kies ervoor om nog twee eetlepels honing toe te voegen, maar hou je daar niet van, dan kan het zonder even goed.

Doe je overschot zeker in een potje in de koelkast, want dit kan nog tot zes maanden bewaren.

2 eetlepels volle room in een pan opwarmen. Neem de pan van het vuur. Voeg 300 gram zwarte chocolade (fijngehakt of parels) toe en laat even in de pan zonder te roeren. Meng na even smelten alles door elkaar en giet (of lepel) een bodempje chocolade in een papieren of silicone vormpje (silicone vormpjes zijn een ecologisch alternatief dan de papieren versie, maar persoonlijk vind ik deze pindakaascups gemakkelijker uit een papiertje te halen).

Neem een goedgevulde koffielepel pindakaas en kneed tot een balletje en duw dit daarna plat. Leg het op de chocoladebodem en bedek volledig (randen niet vergeten) met een beetje chocolade. Laat afkoelen in de koelkast (of diepvriezer als je snel trek hebt).

Controleer na een tijdje of de chocolade al hard genoeg is om uit de vorm te halen en om de cups op te eten. (haal ze pas uit de vorm als je ze effectief opeet). Leg zeker een serviet klaar. Chocoladevingers aflikken is een deel van het plezier!

(je kan de cups ook in de diepvriezer bewaren, voor noodgevallen, maar vers zijn ze het best)